آلودگی هوا تهران کماکان در وضعیت بغرنجی ادامه دارد و از مسئولین شهری و حکومتی به جز آرزو برای بهبود هوا و وزیدن باد و هدف گذاری برای آینده اقدام مشخصی دیده نشده است. آلودگی هوا هر روز جان شهروندان بیشتر به خطر نزدیک میکند که به مرور زمان نتایج بحرانی آن دیده خواهد شد.
مهدی بابایی، عضو شورای شهر تهران، درباره آلودگی هوا تهران و اقدامات شورای شهر به «انتخاب» گفت: کم و بیش علت آلودگی را تمام مردم میدانند. به غیر از تردد خودروها بحث مازوت سوزی نیز مطرح میشود که آن هم موثر است، اما در شهرهای دیگر که مازوت سوزی شاخص نیست باز هم آلودگی وجود دارد. موضوع اصلی آلودگی تردد خودرو و موتور است که در زمستان چنین وضعیتی به وجود میآورد. بهترین کار توسعه حمل و نقل عمومی پاک و خودروهای برقی است. ما در بودجه ۱۴۰۲ شورا این موضوع را دیدیم و یش از ۴۰ درصد بودجه شهرداری متعلق به حمل و نقل عمومی است. این کار باید با همراهی دولت انجام شود و موضوعی نیست که فقط شورای شهر تهران آن را پیگیری کند. دولت با همراهی شورای شهر و شهرداری باید این موضوع را اجرا کند. در بحث اسقاط خودروهای فرسوده، کمک به تولید موتور برقی و حمل و نقل پاک همکاری دولت واجب است. این کار نشدنی نیست و یک عزم ملی میخواهد.
وی در ادامه در رابطه با ما یک سری عقب ماندگی قدیمی داریم که بروز و ظهور آن را شاهد هستیم. آلودگی کاری نیست که با یک برنامه کوتاه مدت آن را رفع کرد. وقتی سیاست گذاری خرید اتوبوس مدنظر قرار میگیرد و به کارخانه اتوبوس سازی مراجعه میکنیم، با یان پاسخ مواجه میشویم که میگویند خط تولید تعطیل شده است. با تلاش فراوان پیگیری شد که این خط تولید دوباره راه اندازی شده است. من خیلی برنامه کوتاه مدتی را نمیتوانم برای آلودگی هوا متصور باشم. به هر حال باید امسال هم این مشکل را تحمل کرد تا قسمتی از ورق توسعه حمل و نقل عمومی را عملیاتی کنیم.
بابایی درباره توصیه برخی مسئولین مبنی بر انتظار برای وزیدن باد گفت: من چنین توصیهای ندارم، من میگویم برنامه کوتاه مدت قابل تصور نیست و این موضوع آنقدرعمیق است که باید با یک اقدامات بلندمدت به آن پرداخت. خطرات آلودگی هوا بسیار جدیست که کسی تاثیر آن بر روی سلامت شهروندان را نمیتواند انکار کند. باید تمام تلاشها را جمع کنیم و با تجربههای روز جهان بتوانیم قسمتی از مشکل حل شود.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟